De Levenstuinen van Groot Hontschoten. Door de jaren heen is een stuk weide getransformeerd in een bijzonder tuinencomplex ; westerse Levenstuinen volgens het Zen principe.
Charles van de Nieuwegiessen en Hans IJzerman kochten in 1993 de boerderij Het Groot Hontschoten in Teuge, met daarbij 2 hectare maïs- en weideland.
Met een graafmachine zijn de waterpartijen uitgegraven, windwallen rondom het terrein opgeworpen en heuvels gecreëerd. Er is toen een begin gemaakt met een basisaanplant op de windwallen. Na een onderbreking van 9 maanden is in januari 1994 een begin gemaakt met de aanleg van de eigenlijke tuinen.
Door middel van uiteenlopende beplanting, tuinfollies, bouw- en kunstwerken is een bijzondere wereld vol westerse en oosterse symbolen gecreëerd. Deze wereld vertelt op filosofische en symbolische wijze het leven van de mens .
Tijdens het wandelen door de Levenstuinen kom je langs prachtige waterpartijen, verschillende beelden en onze kapel. Het ene moment voelt het alsof je door de jungle loopt en op het andere moment lijk je in Stonehenge te zijn.
De rondgang door onze Levenstuinen vertelt een verhaal, waarbij je de belangrijkste facetten uit een mensenleven zult tegenkomen en herkennen.
Een levensverhaal die je meeneemt vanaf de tuin van de bevruchting tot en met de tuin van de dood.
In de Tuinen wordt je over een bijzonder ontworpen route gevoerd van anderhalf tot twee kilometer lengte (met keuzemogelijkheden tijdens uw wandeling).
In de afgelopen jaren is onnoemelijk veel energie in de tuin gestoken, waarbij we onze dank uitspreken naar alle vrijwilligers. Zonder hen was en is het niet mogelijk om de tuinen in alle pracht open te stellen voor bezoekers.
Een korte geschiedenis
Reeds in 1380 wordt “Het Hontschoten” (behorende tot de oudste erven van dit gedeelte van het land) genoemd als Herman van Apeldoorn door de bisschop van Utrecht wordt beleend met beide erven. Er lagen in 1380 reeds twee boerderijen op Hontschoten. Van het oorspronkelijke bezit was voor 1380 reeds een deel afgesplitst en dan ontstaan de namen Groot en Klein Hontschoten. Het Hontschoten ligt op een natuurlijke hoogte, een uitloper van het Veluwe massief. Hierbij zal de eerste boerderij waarschijnlijk op het hoogste punt gelegen hebben.
In de loop van 1800 was het aan Lodewijk Napoleon te danken dat de oude weg Apeldoorn-Deventer, welke een onderdeel van de weg Amsterdam-Deventer is, werd aangelegd. Oudere bewoners van Teuge weten nog bij overlevering te vertellen dat de oude weg van Twello naar Apeldoorn bij Teuge om de boerderij de Bolkhorst (aan de Bolkhorstweg) in zuidelijke richting liep en met een bocht ten noorden van de boerderij Groot Hontschoten verderop via de Veenhuizerweg Apeldoornwaarts ging om even voor de Tol op de huidige weg uit te komen. Men noemde dat deel, naar verluidt, de Napoleonweg. Als je nu over het allerlaatste stukje weg (de Holhoevensestraat) naar de tuinen rijdt, ga je over dit stukje historie: de Napoleonweg.
De eigenaars
Charles van de Nieuwegiessen
Samen met zijn pleegzoon Dillan de Silva is Charles van de Nieuwegiessen de eigenaar van de Levenstuinen. Oorspronkelijk was Charles samen met Hans IJzerman de mede-oprichter en de man met de groene vingers. Hij ontwierp in eerste instantie het tuinplan en werd hierbij geïnspireerd door de Engelse en Japanse tuinen, die vele malen werden bezocht.
Tevens heeft Charles vele andere creatieve talenten. Zo is hij een kundig fotograaf en zijn schrijfkunst komt o.a. tot uiting gekomen in het boek “Met één been aan de andere kant, de verborgen belevingswereld van dementerende ouderen.”. Inmiddels is van zijn hand een tweede boek verschenen: “De meander van een woordenstroom” vol met gedichten, verhalen en spreuken, waarvan sommige terug te vinden zijn in de tuinen. Dit boekwerk biedt een bloemlezing van zijn proza en poëzie, waarin het gevoel voor romantiek, spiritualiteit en een vleugje humor de boventoon voert. Natuurlijk speelt de tuin altijd de hoofdrol .
In 2010 is het derde boek getiteld “Dood Hout” verschenen. In “Dood Hout” wordt het verhaal verteld van Claire Hunton. Het is haar grootste ideaal om een eigen landschap creëren en dit ziet zij vervolgens waarheid worden. Haar ideale wereld wordt echter verstoord door opdringende relaties en commercie, waardoor haar fantastische tuin in een horrorscenario verandert.
Lezen van het boek “Dood Hout” beleef je als een wandeling door de Levenstuinen van het Groot Hontschoten, doordat deze tuinen als een grote inspiratiebron hebben gediend voor deze bijzondere psychologische thriller.
Het boekje de meander isverkrijgbaar in het theehuis, en op bestelling via ons.
ISBN. 978-90-8570-166-8.
De prijs van de Meander is € 13,95 verzendkosten € 2,95
De verzendkosten zijn gebaseerd op de Posttarieven van 2016.
Wilt u Charles een E-mail sturen dan kan dat charles@levenstuinen.nl
Dillan de Silva
Na het overlijden van Hans IJzerman in 2010 is Dillan de Silva mede-eigenaar geworden. Zijn Sri Lakaanse roots zijn duidelijk in de Levenstuinen terug te vinden door de veelal tropische begroeiing. Hierdoor waan je je dikwijls in een andere wereld, wanneer je door de tuinen loopt.
Hans IJzerman
Voor het realiseren van de Levenstuinen was Hans ergotherapeut van beroep. Hij heeft verschillende beeldhouwwerken gemaakt die je op diverse plaatsen in de tuinen terug vindt en bepalend zijn voor het karakter van de tuinen. Naast de Buddha, Farao en een Indiaan zijn ook het prieel, paviljoen, en de Standing Stones door hem ontworpen en gerealiseerd. Ook de kapel met een intense en bijzondere sfeer zijn door hem gecreëerd.
Hans overleed op 4 november 2010.
In Memoriam
Er schuifelt een man door een duistere half uitgeklede laan,
De vogels en de bomen vragen zich af waar hij toch heen zal gaan.Z’n stappen zijn zwaar, z’n tred is traag,
en op z’n uitgestreden vermoeide gelaat speelt de pijnlijke vraag.Waar moet ik heen?
Ik voel me zo ellendig; ik ben zo alleen.In de tuin van het licht,
Vertroebelt zijn zicht.Hij vervolgt zijn pad over een baar van dode ritselende bla’ren,
En overdenkt al zijn levensjaren.
De hemel blijft dicht en doet de lucht niet klaren.In de kleine kerk zoekt hij naar troost en ’n beetje kracht,
Maar het is er heel kil en donker als in een maanloze nacht.In de tuin van de liefde herinnert hij zich al zijn geliefden,
Maar ook hier blijft het zwart en schijnt niet de zon.
Dan is hij weer terug op de plek waar zijn route begon.Nog een laatste blik op de tuin van de dood,
En plotseling is hij dáár: de zon, warm en groot.
Hij rent nu de tuin uit naar het wenkende Licht,
Hij opent het hek en doet het voor altijd achter zich dicht.
In liefde en tranen geschreven,
Charles
7 november 2010
